هیچ دلیلی وجود ندارد که به ما بگوید فردی که نسبت به وجود داشتن خداوند شک دارد، نباید برای طلب کمک و راهنمایی، به درگاه خداوند نیایش کند. برخی از افراد، نیایش فرد ندانم‌انگار به درگاه خداوند را خنده‌دار می‌دانند. اما نیایش ندانم‌انگار، بی‌شک نامعقول‌تر از فریادهای کمک‌خواهیِ فردی شناور بر روی اقیانوس، یا گرفتار در دامی در میانۀ جنگل، یا آتش روشن کردن فردی گیرافتاده در میانه‌ی برف‌های یک رشته کوه، نیست؛ و این در حالی است که ممکن است اصلاً کسی آن اطراف نباشد که فریادهای چنین فردی را بشنود یا نور آتش برافروخته‌‌اش را ببیند! نیایش ندانم‌انگار، به نظر معقول می‌رسد، چه خدا وجود داشته باشد و چه وجود نداشته باشد.

اللّهمَّ كما ابتَلَيتَ بِحِكمتِكَ الخَفيّةِ الّتي أشكَلَت عَلَى العُقُولِ وَحارَت مَعَهَا البَصائِرُ فَعافِ بِرَحمَتِكَ اللَطيفَةِ الّتي تَطاوَلَت إلَيها الأعناقُ وَتَشَوّفَت نَحوَها السَرائِر وَخُذ مَعَنا بِالفَضلِ الّذي إلَيكَ هوَ مَنسوبٌ وَعَنكَ هوَ مَطلوبٌ وَافطِم نُفُوسَنا مِن رِضاعِ الدُنيا وَالطُف بِما أنتَ لَهُ أهلٌ إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ.
اللّهمّ قُدنا بِأزِمَّةِ التَوحيدِ إلى مَحاضِرِ طاعَتِكَ وَاخلُطنا في زُمرَةِ المُخلَصينَ لِذِكرِكَ وَاجعَل إجابَتِكَ مِن قَبيلِ ما يَتَّصِلُ بِكَرَمِ عَفوِكَ وَلا تَجعَل خَيبَتَنا مِن قبلِ جَهلِنا بِقَدرِكَ وَإضرابنا عَن أمرِكَ فَلا سائِلَ أحوَجُ مِنّا وَلا مَسئول أجوَدُ مِنك.